Doğumdan sonra, odanızda içinizde tarifi imkansız bir mutluluk huzur oluyor. Bu doğumda salgılanan hormonlardan kaynaklıymış. Bebeğiniz yanınızda eşiniz sevdikleriniz. Sanki farklı bir alemdeymişim gibi hissettim kendimi. Bebek sizi ilk emerken ebeler yardımcı oluyor ki zaten bebek ne yapacağını sizden daha iyi biliyor. Hastanede ilk geceden başlıyor uykusuzluk. Lakin ben kendimi hiç uykusuz hissetmemiştim. İçimde ayrı bir enerji vardı ki doğum yapan çoğu kadında oluyormuş. Ayrıca hamileliğin son ayları uykusuzlukla geçtiği için bünye alışmışta olabilir. Ertesi gün eve geldik, evde biraz uyudum. Doğumdan sonra beni kaplayan huzur,mutluluk kaybolmuş daha çok endişeler ve kaygılar kaplamıştı beni adeta başka aleme gitmiştim. Yatakta yatan küçük varlığın benim olduğuna hala inanamıyordum. Kendimi aşırı yorgun hissediyordum. Ayrıca dikişlerim de ağrımaya başlamıştı rahat oturamıyordum da. Annem kız kardeşim ve eşim sürekli benimle ilgileniyorlardı bende Ali Urasla. Tanıdığım tanım
39+2 Ali Uras geldi (: 39. haftaya girmemle normal doğumdan ümidimi kesmiştim. Sürekli sancım vardı ama düzenli değildi. Arada giren bel ve regl ağrısına benzer ağrılardı. Herkesin eeee bebek ne zaman doğuyor. Felancanın gelini, kızı senden gerideydi doğurdu gibi olumlamalarla kendimi dahada kötü hissediyordum. Aslında bakarsanız çok kötü bir şey değil ama hamilelik psikolojisiyle endişeleniyorsunuz. Oysa çocuk içimizde kalmayacak elbet gelecek lakin o an öyle düşünülmüyor. Gittikçe ağırlaşmıştım, biran önce doğmasını istiyordum. Doğumdan da deli gibi korkuyordum. Geceleri nasıl doğuracağımı düşünüyordum. Hoş bazen bir cesaret geliyor amaaan doğururum ne var derken bazen endişelere doluyordum. 39+1 in gecesi kendimi biraz daha iyi hissettim, akşam yatmadan biraz evi toparladım ama öyle yüzeysel. Öyle anlatıldığı gibi deli gibi bir enerji gelmedi sadece diğer günlere göre bi tık daha iyi hissettim. Gece yatar yatmaz da uykuya daldım. Saat gece 03.30 suları tuvalet için kalktı